Wieś lokowana przez księcia Jerzego II, jako wieś służebna grodu sanockiego. W historii I Rzeczypospolitej osada zasłynęła dzięki swej dziedziczce Magdalenie Pobiedzińskiej, która w 1550 poślubiła Marcina Krowickiego, proboszcza z Sądowej Wiszni. Skandal, który wybuchł wokół tego związku, był jednym z najgłośniejszych w historii polskiego protestantyzmu. Z Pobiedna w ziemi sanockiej wywodzą się Pobiedzińscy h. Gryf. Np. Stanisław Pobiedziński na połowie swych dóbr w Pobiednie w r. 1596 podarował 500 zł. posagu żonie swej Annie Skrzetuskiej – córce Baltazara Słoneckiego (P. 1401 k. 769). Stanisław, odnotowany z powodu 80 zł. w r. 1599 przez Małgorzatę Jemiołowską, wdowę po Walentynie Jemiołowskim.
Kolejni właściciele to; Leszczyńscy, Morawscy, Truskolascy i Bielawscy.
Do 1772 r. wieś leżała administracyjnie w ziemi sanockiej województwa ruskiego. Od 1772 należała do cyrkułu leskiego, a następnie sanockiego. Po reformie administracyjnej w 1864 r., do powiatu sądowego sanockiego, gminy wiejskiej Sanok w kraju Galicja. W 1898 r. wieś liczyła 496 osób zamieszkujących 80 domów.
W 1905 Władysław Morawski posiadał we wsi obszar 262 ha.
We wrześniu 1944 podczas operacji dukielsko - preszowskiej we wsi stacjonowała niemiecka 68. Infanterie-Division (XXIV. Panzerkorps) broniąca pozycji przed nacierającym od wschodu radzieckim 67 Korpusem piechoty oraz 167 i 129 Korpusem strzelców (107 Dywizji Piechoty).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz